In het najaar van 1974 ontspruit 'Isegrim' uit het brein van Bert Van Hecke. Na een initiatief van de Chiro van St.-Rochus, stampt hij samen met een aantal jonge enthousiastelingen een eerste productie uit de grond, 'Gasten in eigen huis'.

In de lente van '75 volgt al meteen een deelname aan het schiftingstornooi met 'Ik ben er, ik blijf er.' Langzaam maar zeker stijgt het ledenaantal en de gedrevenheid van het eerste uur zwelt aan.

In 1977 volgt met 'Gaslicht' een tweede deelname aan het schiftingstornooi, met als bekroning de laureaatstitel.
Eén jaar later neemt 'Isegrim' deel aan het eenakterfestival in de Kortrijkse schouwburg met 'Maurits en Marijke'. Een verrijkende ervaring, want voor het eerst treedt men buiten de muren van de feestzaal aan de Boerderijstraat.
In '79 wordt er werk gemaakt van kindertoneel met 'Olleke, Bolleke, Knol'. Het wordt een onverhoopt succes en de zaal barst uit zijn voegen. Het jubileum van dit eerste Isegrim-sprookje werd passend gevierd in 2004.

Met 'Dossier Bakelandt' van Fred Germonprez doet men mee aan het 'Landjuweel 1981', eens te meer een boeiende ervaring die echter eindigt in mineur.

Een jaar later brengt men met 'De bemoeial' een eerste arenastuk in het nieuwe Markse cultureel centrum.

In het voorjaar van '83 geeft bezieler en stichter van het eerste uur Bert er de brui aan, en gaat op zoek naar nieuwe horizonten. De aflossing van de wacht wordt echter verzekerd door Henriette Spirig, en in '85 verovert men met 'Het Misverstand' van Albert Camus een plaats in de provinciale ere-afdeling.

In '86 volgt een tweede voorzitterswissel, en Frans Lesaffer neemt de volgende 4 jaar de teugels in handen. Met 'Bruid in de morgen' van Hugo Claus handhaaft 'Isegrim' zich in tweede afdeling, in een regie van Stefaan Gruwez die in '90 het voorzittersroer van Frans overneemt.

Intussen schrijven we '95 en na een bestuursverjongingskuur is de vereniging ambitieuzer dan ooit. Dat werpt zijn vruchten af met 'Prettige Feesten', een stuk van Ayckbourn waarmee we een derde plaats behalen in het provinciaal tornooi. Bovendien sleept Paulette Vanneste met haar glansrol in 'Toetjes' een 'Gouden Meeuw' in de wacht.

Op 1 januari 1999 bestond onze vereniging 25 jaar. Een gegeven dat we niet onopgemerkt voorbij lieten gaan, want in november van dat jaar speelden we het jurystuk ‘La Double Inconstance' van Marivaux in een regie van Jo Noreille. Deze productie ging in avant-première op 5 november voor pers, ex-leden en trouwe sponsors.

Ook onze 35ste verjaardag werd in stijl gevierd want met 'Het Kerkhofclubje' van Ivan Menchell in een regie van Rik Vannessche wisten we opnieuw de echte theaterliefhebber te bekoren.

En ook in 2014 naar aanleiding van ons 40-jarig bestaan pakten we uit op originele wijze. Met het zelfgeschreven 'Roger en Compagnie - de lotgevallen van de familie Vancoillie' wisten we menigeen te bekoren met een pretentieloze maar o zo fijne theaterwandeling. Een sprong in het ongewisse, maar zowaar een schot in de roos…

Er volgden echter nog meer uitdagingen want in 2017 begon het ons te dagen dat we niet langer in de Boerderijstraat zouden kunnen resideren wegens de nakende verhuis van het Rhizo uit de parochiale gebouwen. Het werd een bitterzoet afscheid van een zaal vol goede herinneringen.

De zoektocht naar een nieuwe zaal in het Kortrijkse kon beginnen. 'Het stad' mag dan wel over de nodige infrastructuren beschikken maar een vereniging als de onze met heel wat eigen materiaal kan daar niet echt terecht.

Na heel wat omzwervingen doorheen het Kortrijkse zalenlandschap viel ons oog op de turnzaal van Athena aan de Pottelberg. Een bereidwillige directie en de noodzaak om schoolgebouwen ook ten dienste van de gemeenschap open te stellen creëerden mogelijkheden.

In een amper aangepaste zaal werd 'Trouwfeesten en Processen' van Arne Sierens ons eerste stuk op onze nieuwe locatie.

'Manke Billy' volgde in maart 2019. Voor het eerst werd ook het podium gebruikt maar lang bleef de pret niet duren.

Eind 2019 werd de turnzaal onder handen genomen en dienden we andermaal uit te wijken naar een alternatieve locatie. Zo werd 'Suikerspin' in november 2019 gespeeld in de zaal van 'De Spatjes' op Overleie.

Na het vernieuwen van de turnzaal werd door ons ook het podium verder gefinetuned. Het aanpassen van de elektriciteit, het inrichten van de kelder waren slechts de eerste belangrijke stappen in dit proces.

Het was dan ook met veel enthousiasme dat de repetities voor 'Waaiendijk' werden aangevat. Maar toen kwam dat vermaledijde coronavirus met de bijhorende lockdown. Anderhalve week voor de première ging alles op slot. Men nam afscheid en het decor en podium bleven verweesd achter. Wachtend op betere tijden.

Een poging om in de tweede helft van 2021 de Waaiendijk'-draad opnieuw op te pikken strandde in goede bedoelingen. Een zondermeer pijnlijk moment in ons haast 50-jarig bestaan, want hoe zouden we de 'schwung' er opnieuw in krijgen?

Een wandeling, een kwis… werden georganiseerd om elkaar vooralsnog niet uit het oog te verliezen. Langzaam maar zeker laaide het waakvlammetje weer op. Nieuwe plannen werden gesmeed en gerealiseerd om uiteindelijk in november 2022 te resulteren in het fantastische 'Vijf lesbiennes eten een quiche'. De Isegrim-trein was weer vertrokken!

In de stille hoop dat we voortaan enkel nog het theatervirus moeten bedwingen oogt de toekomst intussen een pak rooskleuriger, want ons 50-jarig bestaan werd in maart 2024 met de compleet eigen productie 'Palink' in stijl gevierd.